Ik moet even van me af schrijven, nouja typen in dit geval dus doe ik dat maar hier..
Vanavond samen met familie en mn lieve schat naar de aula geweest om u te zien.. Ik vond het moeilijk, want dit was niet hoe ik onze eerste ontmoeting na 6 jaar had voorgesteld..
Twee weken geleden spraken we namelijk af om u te verrassen, voor uw 101ste verjaardag, om u en mij te herenigen.. Helemaal blij en opgewonden vertelde ik tegen vrienden dat we naar u toe zouden gaan, mn overgroot- oma (oude oma) van bijna 101 jaar, want dat kan immers niet iedereen zeggen !! Ik begon te fantaseren; lekker knuffelen, samen lachen en veel praten, praten en praten en 6 jaar in grote lijnen inhalen en doornemen...
De dag voordat u 101 zou worden, hoorde ik dat u zo gelachen had met visite en mede bewoners in het verzorgingshuis, dat was fijn om te horen. En ik begon nog meer zin te krijgen in zaterdag..
De ochtend op uw verjaardag (vrijdag 5 dec.) vertelde ik mijn Facebook vriendjes dat u jarig was en we u zouden gaan verrassen die dag erop (zaterdag 6 dec.), ik kreeg lieve en leuke reacties zoals; 'gefeliciteerd', 'veel plezier', 'geniet ervan', 'ze zal het vast fijn vinden om je te zien' etc., deze reacties deden me goed en kreeg nog meer zin in om u te zien...
Mam belde die ochtend, u lag in het ziekenhuis, allebei erg geschrokken want er stond hartaanval op papier die opa en oma achter gelaten hadden op de keukentafel, het ging dus niet goed en ik moest er rekening mee houden dat we u verjaardag veel later gingen vieren. Teleurstellend maar uw gezondheid gaat natuurlijk voor. Ik brandde een kaarsje en moest afwachten totdat mama meer nieuws had..
Al gauw belde mama weer, u mocht alweer terug naar huis om toch uw verjaardag te vieren, vele dingen waren 'uitgesloten' volgens hun en was het een verkoudheidje die u flink te pakken had.. Stiekem had ik hoop om u toch nog te zien de volgende dag, maar mam zei al gauw dat dat er niet in zat.. U was erg afwezig, kon niet praten en slikken ging moeilijk door al het slijm.. Toch hadden we hoop dat u op zou knappen!!
Maar helaas, nog geen 6u later belde mama dat u overleden bent.... daar ging mijn fantasie aan een filmpje voorbij; geen knuffel, geen praatje en geen moment van hard op lachen mét u in het verzorgingshuis..
Dit is dan onze eerste ontmoeting in 6 jaar ; u bent nog steeds klein zoals 6 jaar geleden, nog steeds zo grijs zoals 6 jaar geleden en ziet er zo vriendelijk uit zoals u altijd naar ons bent geweest. U ligt alleen in een kist, in een aula van een uitvaartcentrum, iets wat ik totaal niet had verwacht en vooral niet twee weken geleden.. Maar lieve oude oma, ik kan u vertellen, ik ben trots op u, u hebt zn mooie leeftijd, giga respect!!! Gelukkig hoor ik vele verhalen over u die mijn gezicht, net zoals die van u vanavond in de kist ; laat lachen !
Vooral de zin die mama regelmatig zei tegen me ; 'oude oma vroeg vandaag weer naar je' deed me goed en laat me telkens als ik eraan denk opvrolijken..
Ondanks dat ik u 6 jaar niet heb gezien en onze ontmoeting na 6 jaar niet waar heb kunnen maken;
Ik hou van u oude oma, rust in vrede 💖
Geen opmerkingen:
Een reactie posten