vervolg 20 mei 2015..

Dachten we  gisteren lekker naar huis te kunnen waren de plannen toch iets anders dan verwacht van karma, moeder natuur of wie dan ook,  het was iig niet onze keus. Matt en ik reden over duitse autobaan terug, ik had net mijn blog geupload over de controle in Groningen, zoals altijd rijden we deze weg terug en na ongeveer 15 minuten moesten we uitwijken (uit fatsoen) voor een auto en hun passagiers die op dat momet op de vluchtstrook stonden. Eenmaal net over de helft vande weg lag er ineens ijs op de weg en de auto begon te slippen. Erg schrikken en toch heeft matt de auto nog 'beetje kunnen besturen' (door een slipcursus aantal jaar geleden), tot zover dat kan op ijs....  De auto heeft 2 x de vangrail geraakt en in totaal 4 pirouette's gedraait over de autobaan en toen stonden we stil; als stil staande spookrijders, met de neus naar het overige verkeer. Ik was zelf totaal in paniek maar Matt handelde al snel. Auto naar de vluchtstrook geduwd en ik moest uit de auto, dit ging niet zonder een traan want alle emoties kwamen op dat moment boven. Vriendjelief kon goed reageren en heeft toen de bumper in stukjes van de weg geplukt. Ik was ondertussen de auto uit en had het gele hesje aan. Matt heeft de auto naar gekeken en we konden verder op de lager tempo. En toen kwam het volgende drama; de auto weer in om verder te gaan (naar parkeerplaats!); 'jaaaa daag' was mn antwoord. 'ik ga er niet weer in, nooit weer' maar toch na aandringen van vriendje ben ik ingestapt met heeeel veel tranen en hebben we de 'schade' op de parkeerplaats verderop bekeken. Tering jantje, arme auto dacht ik nog... Wat een klap was dat!!  We hebben snel even papa gebeld en volgens hem konden we wel door rijden alleen op een laag tempo. Dus de eerste beste afslag zijn we richting NL gegaan en tot onze verbazing ging het rijden erg goed met rare blikken van voorbijgangers. Zelfs zo goed dat we thuis hebben gered.  Achteraf komen zoveel dingen 'binnen' in onze gedachten. We blijven maar herhalen dat het een giga klap was en dat we blij zijn dat we nog leven en dat we hier totaal niks aan konden doen.. Gelukkig konden we daarna lachen want matt's reactie was (toen we in de slip raakten!) 'schatje hou je vast', en tegelijkertijd pakte hij mn han!!  Die lieve schat, ben je een toppertje schat, jij held van mij, dit hebben we ook overleeft..

Nu samen opzoek naar een nieuwe auto!
Daag paseo, je hebt ons overal goed gebracht!